نگران

 

 

 نگرانم به مسيري كه تو رفتي از آن

 نگرانم ، نگرانم ، نگرانم ، نگران

 

 كُفري از ساعت خوابيده ي روي ديوار

 چنگ انداخته ي عقربه هاي سرطان

 

 اولين ثانيه بعد از تو كماكان جاري

 اولين ثانيه بعد از تو  ندارد  پايان

 

 نگرانم به غزل هاي  بلاتكليفي

 كه نبودي تو  و  اصلا نسراييدمشان

 

 التماس كلماتي كه تو را مي جويند

 بيت بيت از تو  مرا دور... ببين دارم جان ـ

 

 مي كَنم  ، گم نكنم  رد مسیرت را  باز

 روي اين قافيه مي ايستم ، اما  گريان .

 

o      

 

 كور ِ اشكم  به تكان دادن دستي به وداع

 اندكي نور به تاريكي چشمم  بنشان

 

o      

 

 خوب ِ من ! چشم چپ  و  راست چه فرقي دارد ؟

 روي هر گونه به نام تو  هزاران  م‍‍ژگان

 

 مثل هر نيمه ي  سيبي ، منم و اين حسرت :

 گاز ِ بعدي به كمالم برساند  دندان 

 

 ارديبهشت هشتاد و  نه